Midnight in Qantas

Het is twaalf uur en ik krijg mijn night refreshment pack uitgereikt samen met een bekertje peppermint tea. Op mijn schermpje draait Midnight in Paris, wat volgens mij een ontzettend slechte film is, als er maar Frans in gebrabbeld wordt en Carla Bruni Anglofrans spreekt, vindt de regisseur het al meer dan voldoende.

Misschien moet ik ook even vertellen hoe ik er op dit moment bij zit, het vliegtuig is alles behalve vol. Ik heb de beschikking over drie stoelen en met Luuk’s mini-laptop op schoot zit ik dit stukje te typen. Mogelijk heeft Qantas nog een beetje last van de stakingen van afgelopen maand, het personeel staakte zo ongeregeld dat de directie besloot om de hele vloot dan maar aan de grond te houden, kostte 14 miljoen per dag. Paniek brak uit in Australië, tienduizenden mensen zaten vast en de overheid verbood verdere acties, een besluit dat nog steeds wordt aangevochten bij de rechterlijke macht en Qantas gaf 100.000 tickets weg om het imago weer wat op te poetsen.

Hoe het ook zei, het personeel is uiterst vriendelijk en behulpzaam, ik heb heuse Qantas sokken aan mijn voeten, heerlijke cous cous gegeten, drie kussens en een hele zak met spul dat ik vannacht nog soldaat moet maken voordat morgen het ontbijt verschijnt. Ik weet nog niet hoelang ze die nacht laten duren…

Je moet er een beetje tijd voor reserveren, geduldig wachten bij de customs op Heathrow, die Engelsen willen gewoon niet sneller, maar dan zit je heerlijk comfortabel voor een zacht prijsje (585 euro) retour naar Hong Kong.

Film is klaar, draai nu Rumer, welterusten en tot morgen.

P.s. Mam, ik heb tandpasta en een borstel gekregen en heb daar niet om hoeven vragen.