De laatste dag in het hostel in Singapore schoof een Amerikaan aan bij het ontbijt. De rest van de tafel werd gevuld met vijf typisch Engelse, slimme, dames, een koppel zeer bescheiden Franstalige Belgen en een Duitser uit Berlijn die al enkele jaren in New York woont.
Die Amerikaan kwam daar ook vandaan, maar toonde zich een ware wereldburger. Zo’n figuur die zich overal thuisvoelt, en dat in woord, daad en weinig bescheiden weet te illustreren. Zo stond hij na het ontbijt tegen de eigenaar te vertellen dat hij ook korting wilde hebben, want een paar meiden bij hem op de kamer hadden echt minder betaald dan hij.
Maar tijdens het ontbijt ging het nog over andere zaken. Ik zal jullie een groot gedeelte besparen, maar het was zeker amusant. Zo verbleef meneer in Thailand aan het strand waar op dat moment een beachvolleybalwedstrijd plaatsvond. Dat was het natuurlijk helemaal, de verlengingen konden hem niet lang genoeg duren. Als acute supporter van het Amerikaanse team ging hij opzoek naar attributen en wist niets beters te vinden dan een bikini bedrukt met de stars and stripes, “als jullie me niet geloven, ik heb dat ding nog in mijn tas zitten met alle handtekeningen van het Amerikaanse team erop”. De Amerikaanse dames nodigden deze trouwe supporter na afloop uit voor de finale de volgende dag. Hij moest eigenlijk vertrekken, maar patriotistisch als hij was, supporten van het nationale team gaat natuurlijk voor, bleef hij. De volgende dag ontmoette hij het Italiaanse team en ging in die geprepareerde bikini met de Italiaanse dames op de foto. Of hij mee wilde eten met hen die avond, maar wel zonder die gekke bikini? Hij antwoordde bevestigend, maar vergat de naam van het hotel. Uit het veld geslagen liep hij naar het terrein waar de wedstrijden hadden plaatsgevonden en vertelde een official aldaar dat hij bij het Italiaanse team hoorde maar de naam van het hotel was vergeten. En zo was meneer ook nog bij het buffet aanbeland. Of hij misschien ook wilde komen kijken bij de Olympische Spelen in Londen? “Natuurlijk”.
Moraal van dit verhaal, de Amerikaan die zichzelf duidelijk als het middelpunt van de wereld beschouwde, zijnde een inwoners van de wereldstad New York, had het duidelijk getroffen met zichzelf. Hij was natuurlijk in Nederland geweest, “been there”, waarop mijn “me too” voor hilariteit zorgde. Zijn zusje was natuurlijk enorm goed in fieldhockey en had bij een Nederlandse club gespeeld. Wat er ook allemaal waar mag zijn van dit verhaal, amusant zijn zulke figuren zeker. Dit is dus wat hostels leuker maakt dan hotels. Maar er zijn ook nadelen, zoals alsmaar hoestende kamergenoten en drogers en wasmachines die nog na twaalven worden aangezet. Waar heb ik dat eerder meegemaakt…
Wat die Duitse New Yorker betreft, hij is non-profit werkzaam voor een NGO in New York. Verdient zijn onderhoud als zelfstandigondernemer en bedacht dat het voor hem niet zoveel uitmaakt of hij woont in NYC, met de daarbij behorende kosten, of rondreist in Azië. Dus is hij nu voor onbepaalde tijd onderweg en heeft zijn tweekamerappartement verhuurd aan bekenden. Als software programmeur handelt hij per dag zo’n twintig mailtjes af en verkeert nog in volstrekte onzekerheid over de datum waarop hij naar NYC zal terugkeren. Maar als hij er weer is, ben ik welkom! Hij heeft een groot appartement en zelf toch maar één kamer nodig. En daarom is zo’n hostel ook een vondst.
In Kota Kinabalu heb ik voor iets meer luxe gekozen, op het moment dat ik dit verhaal schrijf hang ik hoog in de lucht boven zeer waarschijnlijk tropische eilanden en weet ik nog niet hoe mijn viersterrenhotel voor 37,50 euro per nacht er uit zal zien, maar hostels waren zo dramatisch goedkoop dat ik me dit wel kon veroorloven.
P.s. het viel weer op hoe ontzettend vriendelijk de mensen hier juist bij de douane zijn, dat heb ik buiten Azië vaak anders meegemaakt. Mevrouw probeerde vandaag zelfs mijn naam even uit te spreken. Ik herhaalde het nog eens in het Nederlands waarop een glimlach van oor tot oor verscheen. Dat maakt zelfs de douane leuk, hoefde in Singapore overigens ook niet te wachten.
Zo te horen ben je jezelf helemaal in het reizigersleven aan het onderdompelen! Twijfel er niet over dat het je goed zal passen. Kan ik nu overigens voorstellen om onze stedentrip en iedereen maar door te brengen in een Duits appartement in Nieuw Jork?
Veel plezier in te tropen!
Slechts twee personen 😉 Rest kan vast bij Luuk’s ‘familie’ slapen, toch?