Kuala Lumpur

Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisië, is groots, maar geen wereldstad. De Petronas Towers vormen een aangename verschijning aan de horizon. De televisietoren staat bovenop een berg waar zich nog authentieke jungle omheen bevindt. Het is een van de groenste steden die ik tot nog toe gezien heb. Maar het ontbreekt de stad, buiten haar eigen twin towers, aan waardevolle spotlights.

Althans, het lijkt in KL nog niet doorgedrongen dat gebouwen zoals het oude station door toeristen zeer gewaardeerd worden en het verdienen om in hun glorie hersteld te worden. Ik denk dat veel toeristen geld toeleggen om in dit exotische gebouw te arriveren. In KL speelt het leven zich, zoals in vele steden tegenwoordig, vooral binnen af. Haar 1,8 miljoen inwoners verplaatsen zich met de metro, bus of in een van de 1,3 miljoen voertuigen die zich in de regio op de weg bevinden. Door de stad heen is ook een monorail aangelegd, maar deze is eigenlijk niet meer geschikt om het huidige volume forenzen te verwerken. In de spits wordt het betere duw- en trekwerk veelvuldig toegepast. De beleefdheid waarover in veel reisboeken wordt geschreven, is op die momenten ver te zoeken. Mensen eerst laten uitstappen lijkt misschien logisch, maar zeker niet in KL.

Het Reggae Mansion hostel waar ik in verbleef is een leuke verrassing. 28 euro voor drie nachten was het zeker waard. Een prima restaurant en een roof top bar bovenop het hostel met een spectaculair uitzicht op de Petronas Towers. Elke avond gegarandeerd leuke mensen met goede verhalen onder het genot van een drankje. De eigenaar is een slimme zakenman, slapen is hier slechts bijzaak. Ik verdween met mijn vier weekjes overigens in het niets bij de reizen door andere bezoekers. 3-18 maanden is heel normaal en een lege portemonnee geen onoverkomelijk probleem. De eigenaar van het hostel schijnt in een Ferrari te rijden.

De eerste volle dag in KL heb ik me rond laten leiden langs de hoogtepunten die de stad kent. De moderne moskee, Boeddhistische tempels, het oorlogsmonument, het nieuwe koninklijk paleis met een buitenproportionele toegangspoort en elk uur een wisseling van de wacht. Hoogtepunt vormde het bezoek aan de grot waarin zich een Indische tempel bevindt. De trap naar de tempel wordt beheerd door makaken die drank en voedsel tot hun eigendom rekenen. Een Engelse vrouw in ons groepje, dat verder bestond uit twee Canadese dames, werd haar flesje drinken ontnomen. De aap zocht een rustig plekje, beet een gat in de fles en dronk de Sprite op.

Daarmee kwam de tour spectaculair tot zijn einde, de chauffeur wilde naar huis, Zijn zoon had een ongeval gehad met zijn brommer, lag in het ziekenhuis en hij wist nog niet hoe het met hem gesteld was. Hij zette ons af bij het winkelcentrum op Times Square. In het gebouw bevinden zich 180 winkels, een attractiepark met een rollercoaster en tientallen restaurants. Ik heb de dames uit mijn groepje daar achtergelaten omdat ik zeer waarschijnlijk eerder het pand zou verlaten dan zij. Nadat ik alle verdiepingen in beide vleugels had bekeken, besloot ik me maar naar de Petronas Towers te verplaatsen. Times Square is een winkeldoolhof waar een toerist nooit zijn weg zal vinden.

De Petronas Towers zijn in KL een verademing om naar te kijken, het terrein er omheen is prachtig aangelegd. Ze ogen modern, maar tegelijkertijd Aziatisch. Het staatsoliebedrijf heeft KL met deze torens een prima visitekaartje gegeven. Hier zijn de baten uit Sarawak en Sabah dus achtergebleven. Onder de torens is natuurlijk ook een winkelcentrum gevestigd, maar deze is met zijn zes verdiepingen beter te behappen. De winkels zijn groter, mooier en interessanter om te bekijken. De prijzen in Zara, Top Shop en GAP zijn in Azië echter weinig anders dan in het westen, dus het verslepen niet waard. Van de Engels sprekende Fransman heb ik begrepen dat Uni Qlo zich inmiddels ook in Parijs heeft gevestigd, dus ook in deze winkel hoeven westerlingen niet meer te hamsteren.

Een iPad 2 kost hier overigens wel iets minder dan in Nederland. Voor 367 euro ben je de eigenaar van het goedkoopste exemplaar. Toen ik mijn weerzin had overwonnen, eigenlijk vind ik de prijs te hoog en de mogelijkheden te beperkt, bleek het toestel bij drie op een volgende winkels niet meer voorradig. Dit moet een signaal zijn geweest. Ik wacht wel op de iPad 3, of de Asus Transformer Prime die tenminste beschikt over een toetsenbord. Ik heb de iPad 2 deze vakantie nog niet een keer gemist, met een minilaptop ben ik vele malen productiever.

Gisteren heb ik te voet de stad verkend. Vanuit Chinatown ben ik naar de Jungle rondom de televisietoren gegaan. Een vreemde ervaring om midden in deze stad over modderige paadjes glibberen. Vervolgens heb ik een buffet soldaat gemaakt en mij naar het centrale plein verplaatst om de Engelse koloniale bouwwerken in Maleisische stijl te bewonderen. Het oorspronkelijke stationsgebouw is alleen nog in gebruik voor enkele treinverbindingen. Het heeft zijn glorie verloren en het kloppende hart is duidelijk verdwenen. De massa verplaatst zich nu via het iets verderop gelegen KL Sentral. Ik ben toch blij dat in Amsterdam het Centraal Station zijn prominente positie heeft behouden.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik voor de laatste keer in een AirAisa toestel. Overmorgen vlieg ik naar huis met Qantas. In Hong Kong kan ik nog even genieten van the Water Front, het eten en alvast wat acclimatiseren, het is er alvast tien graden kouder dan KL.